Pogłębiający się proces specjalizacji obejmuje

Dziedziny działalności szkolnej, jak zarządzanie i kierowanie szkolnictwem, planowanie. Jak obliczają eksperci, około r. 2000 liczba specjalistów związanych z nowoczesnymi technikami kształcenia będzie wynosić około 10% całego personelu nauczycielskiego pracującego w szkolnictwie. Podkreśla się też potrzebę kształcenia psychologów, pedagogów, diagnostyków efektywności kształcenia. I w tej grupie będzie występował proces różnicowania się specjalności i kompetencji. Tendencje te znajdują swój wyraz w wielu systemach oświatowych, zwłaszcza krajów rozwiniętych. Wiadomo też chociażby w świetle doświadczeń ostatnich lat jak wiele trudności nastręczają próby precyzyjnego określenia zadań wykonywanych w ramach danej specjalizacji, profilu tej specjalizacji oraz programów kształcenia i doskonalenia. Przede wszystkim do dziś nie mamy precyzyjnej nomenklatury specjalności występujących w zawodzie nauczycielskim. Stąd szereg niejasności w rozróżnianiu tych specjalności. Nie zostały też sprecyzowane i naukowo uzasadnione wymogi, jakim powinien odpowiadać np. nauczyciel historii, nauczyciel fizyki, nauczyciel chemii itd. Po opracowaniu takich modelowych charakterystyk dla każdej specjalności’ łatwiej nam będzie określić treść kształcenia i doskonalenia, opracować odpowiednie podręczniki, pomoce naukowe, a także kryteria oceny nauczycieli. Charakterystyka taka powinna zawierać zespół wymagań i cech ogólnych oraz specyficznych dla danego typu szkolnictwa, dla danej specjalizacji, danej roli w oświacie.