Koncepcja ta utrzymuje się również w kształceniu w okresie pracy zawodowej

Jak już mówiliśmy, przy naszym obecnym systemie kształcenia nauczycieli plan nauczania jest tak skonstruowany, że kształcenie kierunkowe i pedagogiczne oraz społeczno-polityczne odbywają się równolegle w ciągu 4 lat. Koncepcja ta utrzymuje się również w kształceniu w okresie pracy zawodowej. U podstaw tej koncepcji tkwi założenie, że formowanie sylwetki zawodowej nauczyciela winno być procesem wieloaspektowym i ciągłym. Taka struktura programów kształcenia nauczycieli zmusza również do postawienia pytania o przenikanie się elementów poszczególnych bloków dyscyplin. S. Gutrow analizując problemy związków interdyscyplinarnych w procesie kształcenia wyodrębnia tu metodę tematyczną oraz metodę analizy wspólnych elementów dyscyplin pokrewnych. Metoda tematyczna pozwala określić, jaki temat jednej dyscypliny naukowej jest związany tożsamością lub podobieństwem z tematem innej dyscypliny naukowej. Dzięki metodzie analizy wspólnych elementów uzyskuje się podstawę do szerszego wykorzystania indukcyjnej lub dedukcyjnej logiki nauczania materiału szkolnego. Jeśli pewne elementy treści danej dyscyjpli- ny będą występować również w innych dyscyplinach, to istniejący tu związek nazwiemy związkiem wspólnych elementów. W nauczaniu np. fizyki takimi elementami strukturalnymi będą: zrozumienie praw i teorii oraz stosowanie ich w praktyce, umiejętność pomiaru wielkości fizycznych, operowanie symboliką literową i wzorami, interpretacja doświadczeń fizycznych, opanowanie zasad budowy i działania przyrządu, nawyki rozwiązywania zadań teoretycznych i praktycznych, umiejętność czytania i rozumienia schematów.