Dashą kapustiną po angielsku

Rozszerzenie ich odpowiedzialności nie tylko za przygotowanie człowieka do podjęcia pracy oraz samokształcenia i kierowania własnym rozwojem, ale również stworzenie warunków kształcenia i rozwoju w całym okresie aktywności zawodowej. Tego typu systemy oświatowe muszą też charakteryzować się zdolnością do innowacji i zmian zgodnie z postępem nauki i jej zastosowań w życiu praktycznym. W tej sytuacji temat „nauczyciel” budzi największe zainteresowanie w refleksji nad funkcjonowaniem nowoczesnych systemów oświatowych. Poczynając od uchwalenia „Karty praw i obowiązków nauczyciela” szeroko rozumiana problematyka tego zawodu coraz bardziej wysuwała się na jedno z centralnych miejsc wśród wielu problemów rozwoju oświaty. Na przestrzeni tych 20 paru lat ugruntowało się ¡przekonanie i to w wyniku trudnych doświadczeń że nawet najdonioślejsze zmiany programowe i strukturalno-organizacyjne są mało skuteczne, jeśli nauczyciele pozostają „.tacy sami”. Można różnie interpretować rozbieżności między oczekiwaniami społeczeństwa a efektywnością systemów oświatowych, można nawet jak to ma miejsce w niektórych publikacjach zachodnich postulować odejście od instytucji szkoły, ale można też i trzeba postawić pytanie, czy dysproporcje te nie wynikają z faktu, iż w przemianach, reformach oświatowych nie dostrzegano głównego czynnika zmian: nauczyciela.