ZASADA ISTNIENIA AUTORYTETU W ŚRODOWISKU NAUKOWYM

Mówimy, że ktoś jest dla pewnego środowiska autorytetem w danej dziedzinie, jeśli środowisko to przypisuje mu szczególnie wysokie w tej dziedzinie kompetencje. Natura owej sfery odniesienia autorytetu bywa roz­maita. Może nią być jakaś dziedzina poznania lub umiejętności praktycz­nych, smaku artystycznego, poczucia moralnej słuszności itp. To jedna relatywizacja. Druga dotyczy środowiska: ktoś może być np. autorytetem w oczach opinii publicznej i zarazem nie być nim dla wąskiego kręgu specjalistów; albo odwrotnie. Rozważania nasze dotyczą .autorytetu w dziedzinie nauki, odniesionego przede wszystkim do środowiska ludzi, którzy zawodowo daną gałąź nauki uprawiają. Autorytet uczonego, jako takiego, poza’jego środowiskiem pro­fesjonalnym jest oczywiście także zjawiskiem ciekawym i społecznie doniosłym, jednak będzie tu o nim mowa tylko ubocznie.