OSIĄGNIĘCIE SPECJALISTYCZNE

Właśnie w isto­cie sprawa ma się tak, że jednostka może być pewna, iż osiągnie na polu nauki coś rzeczywiście całkiem skończonego jedynie w wypadku pełnej specja­lizacji. Wszelkie prace, które sięgają na tereny sąsiednie […], obarczone są świadomością rezygnacji, że co najwyżej służą dostarczeniu pożytecznych problemów specjaliście, na które ten nie wpadłby tak łatwo w swej specja­listycznej perspektywie, natomiast praca własna nieuniknienie pozostać musi w najwyższym stopniu niepełna. Jedynie dzięki ścisłej specjalizacji pracownik nauki może raz w życiu, i to pewnie jeden jedyny raz, odczuć pełnię zadowolenia: tu osiągnąłem coś, co będzie trwałe. Rzeczywiście ostatecznym i ważnym osiągnięciem jest dziś zawsze osiągnięcie specjalistyczne.