Kształtowanie nowych funkcji

A więc funkcji organizatora procesu wychowawczego, funkcji doradczych, przygotowania nauczyciela do formułowania trafnych diagnoz nie tylko co do stopnia opanowania przez ucznia określonego zasobu wiedzy, ale i jego rozwoju psychofizycznego, staje się możliwe w procesie kształcenia praktycznego. Kształcenie praktyczne musi jednak zerwać z metodami intuicyjnymi, metodami prób i błędów, i przejść do metod naukowych. Bo tylko te metody i techniki przygotowania nauczycieli mogą być skuteczne. Aktualny stan wiedzy pozwala uczynić ten zasadniczy krok. Przez szereg lat kształcenie nauczycieli było oparte na modelu kształcenia kierunkowego, nieadekwatnym do praktycznej roli nauczyciela. Stąd uporczywie powtarzające się pytanie, czy nie lepsze byłyby takie rozwiązania programowe, przy których kształcenie kierunkowe stanowiłoby integralną część przygotowania nauczyciela do pracy zawodowej. Jak wiadomo, decyzje zmierzające w tym kierunku zostały podjęte kilka lat temu. Ale ich wdrażanie napotyka szereg trudności. Po pierwsze dlatego, że nie określono dotąd relacji między poszczególnymi blokami dyscyplin, a po drugie dlatego, że nie dysponujemy jeszcze odpowiednimi możliwościami kadrowymi, zwłaszcza w uczelniach technicznych.