Z pozycji koncepcji kształcenia ustawicznego

Wynika konieczność dokonywania szeregu rewizji dotyczących treści i sposobów kształcenia w systemach szkolnych, przede wszystkim zaś nowej strukturyzacji wiedzy, w którą wyposaża się dzieci i młodzież. Wielu pedagogów jest zdania, że teza ta mogłaby już dziś wejść w stadium praktycznej realizacji modernizującej system szkolny i ludzi poddanych jego oddziaływaniom. Jednakże mimo zauważalnej potrzeby rozłożenia kształcenia na całe życie człowieka w praktyce wciąż dominuje przekonanie o wprost bezwzględnej wyłączności kształcenia jednostki w dzieciństwie, dążenie do wyposażenia jej w taki zasób wiedzy i umiejętności, który wystarczałby na całe życie. Powoduje to obciążenie programu kształcenia zbędnymi informacjami, przeciążenie dzieci i młodzieży nauką. Jednocześnie w niektórych opracowaniach podważa się, a nawet wprost kwestionuje podstawowe znaczenie okresu kształcenia szkolnego. Rozwój kształcenia w ciągu całego życia zależy nie tylko od stworzenia różnym grupom pełnych warunków podnoszenia kwalifikacji w okresie kariery zawodowej, ale i od rozwinięcia przez szkolnictwo trwałych zainteresowań poznawczych, od wyposażenia w wiedzę, umiejętności, a przede wszystkim od ukształtowania motywacji ciągłego kształcenia się. Nie ulega wątpliwości, że okres szkolny ma znaczenie (rozstrzygające. Wdrożenie do samokształcenia i pełna identyfikacja z rolą ucznia ma istotne znaczenie zarówno dla kształcenia szkolnego, jak i pozaszkolnego.